مشت هایم را باز کنید


وقتي براي تو نوشتم

چشمهايم به حال دستهايم سوخت

شايد دلي نبوده ام

كه اين همه

مشت مي شوم به جاي دست

در زیر بمباران عشقت

شل گرفتم تا کمتر دردم بگیرد

امان از دست مشت هایم

چه دردی و چه غمی

یادت باشد...

وقتی سحر از راه رسید

و من نبودم...

مشتهام را باز کن

تا کمتر درد بکشم 

...

هذیان
به عشق هم شک کردم
وقتی که فهمیدم....
لیلی و مجنون را... یک نظامی سرورده است... 

کتاب باران


خداحافظ دلیل بودنم خداحافظ
باید که این واژه ی پر از بارانم را...
جایی میان بند پر از سکوتم پهن کنم...
بعد ازتو...
اشکهای پنهانم...انقدر بهانه برای گریستن دارد که....
دانه دانه بغض روی صورتم جمع میشود
حالا دیگر سالهاست که رفته ای و من هر شب کتاب باران میخوانم...
نکند نفسهایم کم بیاورد